Ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες.

Ίσως αυτό ήταν και η αιτία που τόσο νωρίς, τόσο άδοξα και καταστροφικά για το έθνος κατέληξε στον τάφο. 

Από τη στιγμή που αποδέχτηκε να κυβερνήσει την ρημαγμένη καθόλα Ελλάδα, έθεσε όλο του το είναι στη διάθεση της Πατρίδας. 

Στο έργο του αυτό ήρθε αντιμέτωπος με ντόπια και ξένα συμφέροντα, τα οποία συνασπίστηκαν εναντίον του και εν πολλοίς συνεργάστηκαν στην δολοφονία του.

Ο Καποδίστριας, έχοντας να αντιπαλέψει χίλια μύρια προβλήματα , κατάφερε στα λιγότερα από τρία χρόνια της διακυβέρνησής του να αφήσει πίσω του ένα ιδιαίτερα πλούσιο έργο. 

Το έργο του όμως θα ανατρέπονταν εκ των έσω, με την παρέμβαση Βρετανών και Γάλλων.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν τελικά οι Μαυρομιχάληδες σκότωσαν τον Καποδίστρια – άποψη που τελευταία αμφισβητείται- οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας σίγουρα δεν ήταν Έλληνες. 

Ενδεικτική είναι η μαρτυρία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη : 

«Ανάθεμα τους Άγγλο – Γάλλους που ήταν η αιτία και εγώ να χάσω τους δικούς μου ανθρώπους και το Έθνος να χάσει έναν κυβερνήτη που δεν θα ματαβρεί. Το αίμα του με παιδεύει έως σήμερα».

Η απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια να προχωρήσει στη διανομή των Εθνικών Γαιών στους φτωχούς αγωνιστές, φαίνεται ότι αποτελούσε ένα ακόμα σημείο τριβής του Κυβερνήτη με τους Έλληνες προύχοντες και τους ξένους δανειστές, αφού η εθνικές γαίες αποτελούσαν το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού κράτους και άρα εγγύηση για αποπληρωμή των επαχθών δανείων που είχαν χορηγηθεί στην Ελλάδα. 

Η Μάνη, απόλυτα ελεγχόμενη από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη είχε στασιάσει κατά του Καποδίστρια και ετοίμαζε ένοπλα τμήματα. 

Ο Καποδίστριας συνέλαβε τον Πετρόμπεη, αλλά η κατάσταση επιδεινώθηκε από την εξέγερση της Ύδρας. 

Υπό την ηγεσία της οικογένειας Κουντουριώτη και την πολιτική καθοδήγηση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, οι Υδραίοι επαναστάτησαν, ζητώντας από τον Καποδίστρια να τους επιστρέψει τα χρήματα που είχαν ξοδέψει στον Αγώνα του 1821, κατέλαβαν τον ναύσταθμο του Πόρου, και με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Μιαούλη, πυρπόλησαν πλοία του στόλου, ανάμεσά τους και τη την φρεγάτα «Ελλάς». 

Είναι απόλυτα τεκμηριωμένη η ενθάρρυνση, για να το θέσουμε επιεικώς, των στασιαστών από τις Μεγάλες Δυνάμεις, Βρετανία και Γαλλία. 

Ο μεν Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης υποστηριζόταν ανοικτά από τον Γάλλο πρέσβη, η δε οικογένεια Κουντουριώτη και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ήταν οι απόλυτοι εκφραστές των βρετανικών συμφερόντων στην Ελλάδα.

Ο ίδιος ο Καποδίστριας είχε γνώση για τους σχεδιασμούς των συγκεκριμένων ξένων δυνάμεων εναντίον του. 

Στις 31 Ιουλίου 1831, σε επιστολή του προς τον Γάλλο ναύαρχο Λαλαντέ έγραφε : «Εγώ δε, και τις δολοπλοκίες όλων σας τις εγνώριζα, αλλά έκρινα ότι δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να κόψω το νήμα της συνεργασίας μαζί σας, γιατί έδινα προτεραιότητα στην ανόρθωση και στην ανασυγκρότηση της Ελλάδος. 

Αν έκοβα τις σχέσεις με τις λεγόμενες προστάτιδες Δυνάμεις, τούτο θα ήταν εις βάρος της Ελλάδος και δεν ήθελα με κανένα τρόπο να προσθέσω βάρος και στη συνείδησή μου. 

Και άφησα τα πράγματα να λαλήσουν μόνα τους…». 

Δύο μήνες αργότερα έστειλε στον Έλληνα πρέσβη στο Παρίσι Αλέξανδρο Σούτσο επιστολή με την οποία του ζητούσε να προβεί σε σχετικά διαβήματα στη γαλλική κυβέρνηση, για την ανάμιξη των Γάλλων στις αντικυβερνητικές ενέργειες της Ύδρας και της Μάνης και για την ανοιχτή σύμπραξη και τη βοήθειά τους προς τους αντικυβερνητικούς, που ήταν μέλη του Αγγλικού και του Γαλλικού κόμματος.

Η δολοφονία του Καποδίστρια τελικά οργανώθηκε από τον Γάλλο πρέσβη Ρουάν και τον Βρετανό ομόλογό του Ντόκινς, που εκτελούσαν οδηγίες των κυβερνήσεών τους. 

Άλλωστε είχαν επιχειρήσει και προηγουμένως να σκοτώσουν τον Καποδίστρια, μέσω Μαυροκορδάτου! 

Ο Μαυροκορδάτος είχε τότε πληρώσει με 25.000 γρόσια τον καμαριέρη του Καποδίστρια, Νικολέτο, για να τον δηλητηριάσει. 

Αυτός όμως αν και αρχικά δέχτηκε, άλλαξε γνώμη και μάλιστα ενημέρωσε τον Καποδίστρια. 

Όταν η απόπειρα αυτή απέτυχε έσπασαν οι στάσεις σε Μάνη – με τη συνδρομή γαλλικών στρατευμάτων – και στην Ύδρα.

Ο αδερφός του Πετρόμπεη, Κωνσταντίνος, και ο ανιψιός του, Γεώργιος, μπήκαν κάτω από αστυνομική παρακολούθηση. 

Ο πολιτάρχης, όπως λεγόταν τότε ο αρχηγός της αστυνομίας, αντί να αλλάζει κάθε βδομάδα τους δύο χωροφύλακες συνοδούς των Μαυρομιχάληδων, όπως είχε εντολή, τους άφησε 40 μέρες. 

Έτσι έγιναν τελικά συνεργοί. 

Λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία του Καποδίστρια, οι Μαυρομιχάληδες, μαζί με τους συνοδούς τους χωροφύλακες, αγόρασαν νέα όπλα από το οπλοπωλείο του Παξιμάδη, στο Ναυπλίου.

Την Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου, μια ηλικιωμένη γυναίκα κατήγγειλε στην αστυνομία ότι άκουσε τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη να κουβεντιάζουν με τους δυο χωροφύλακες φρουρούς τους ότι έπρεπε να σκοτώσουν τον Καποδίστρια το Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου, μπροστά στην εκκλησία. 

Η αναφορά έφτασε στον αρχηγό της αστυνομίας, ο οποίος δεν αντέδρασε. 

Το Σάββατο όμως ο Καποδίστριας ήταν άρρωστος και δε βγήκε από το σπίτι. 

Έτσι η επιχείρηση αναβλήθηκε για την επομένη. 

Το επόμενο πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831, ο Ιωάννης Καποδίστριας βγήκε από το σπίτι του, στο Ναύπλιο, για να πάει στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος. 

Στα σκαλιά, τον πρόλαβαν οι Μαυρομιχάληδες και οι δύο χωροφύλακες. 

Τον πυροβόλησαν και οι τέσσερις. 

Ο Δημήτριος Κοκκινάκης στο βιβλίο του «Ποιοι σκότωσαν τον Καποδίστρια» θεωρεί ότι οι Μαυρομιχάληδες ήταν σαφώς παρόντες στη δολοφονία, συνέργησαν σε αυτή, αλλά δεν ήταν οι πραγματικοί δολοφόνοι.

Ο σχεδιασμός της δολοφονίας ανήκε μάλλον στον Γάλλο στρατηγό Ζεράντ, διοικητή τότε του τακτικού στρατού, με ανάμιξη και Ελλήνων αξιωματικών, όπως του λοχαγού Φώτιου Αγγελίδη. 

Δύο μήνες πριν από τη δολοφονία, οι αξιωματικοί του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο στις μεταξύ τους συζητήσεις επιβεβαίωναν ότι πλησίαζε η ημέρα που θα «ξεφορτώνονταν» τον Καποδίστρια. 

Επίσης ενδεικτικές είναι και οι τελευταίες λέξεις του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη, όπως τις μεταφέρει ο στρατηγός Κασομούλης στα απομνημονεύματά του. 

«Δεν φταίω εγώ στρατιώται, άλλοι με έβαλαν», κραύγασε ο Μαυρομιχάλης πριν πέσει νεκρός.

Η στάση δε του Γάλλου Πρέσβη Ρουάν , ο οποίος μετά τη δολοφονία έδωσε άσυλο στον Γεώργιο Μαυρομιχάλη και αρνήθηκε να τον παραδώσει στον φρούραρχο του Ναυπλίου, Πορτογάλο συνταγματάρχη Αλμέιδα, αποτελεί σαφή απόδειξη.

Η Γαλλία πάντως μέσω του πρέσβη και του στρατιωτική τους ακολούθου δεν έπαψε να υπερασπίζεται τους κατηγορούμενους. 

Ο στρατιωτικός ακόλουθος της Γαλλίας έφτασε στο σημείο να απειλήσει τους Έλληνες στρατοδίκες που δίκαζαν τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη και τους δύο αστυφύλακες συνεργούς του να μην τολμήσουν να τους καταδικάσουν.

Ο δε Βρετανός πρέσβης απείλησε με διακοπή διπλωματικών σχέσεων με την Ελλάδα αν δεν σταματούσαν οι κινητοποιήσεις του λαού του Ναυπλίου, που θεωρούσε την Βρετανία συνυπεύθυνη για τον θάνατο του Κυβερνήτη. 

Αποκαλυπτική είναι και η μαρτυρία του Ρώσου πρέσβη Ριμποπιέρ, ο οποίος στην έκθεσή του για τη δολοφονία έγραψε : « …ουδεμία αμφιβολία διατηρώ ότι η δολοφονική χειρ εξοπλίσθη παρά της Αγγλίας …». 

Άλλη απόδειξη; Ακόμη και σήμερα τα βρετανικά αρχεία, τα σχετικά με τη δολοφονία του Καποδίστρια παραμένουν κλειστά !

Παντελης Καρύκας
Συγγραφέας

Η απονομή δικαιοσύνης σε 12 χώρες μέσα από τα μάτια ενός σκιτσογράφου -Το σκίτσο του για την Ελλάδα!

Στην περίπτωση της Ελλάδας, να ζητιανεύει καθισμένη πάνω σε μία σημαία της ΕΕ.

 Ελλάδα

Ο σκιτσογράφος Γκουντούζ Αγκάγιεβ στηλιτεύει την έλλειψη δικαιοσύνης σε αρκετές χώρες του κόσμου, παρουσιάζοντας τη θεά Θέμιδα, να απειλείται, να δολοφονείται, να φυλακίζεται. 

Ρωσία

Για την ολοκλήρωση του έργου του, ο Αγκάγιεβ χρειάστηκε περίπου 15 ημέρες όχι μόνο σχεδιασμού, αλλά και μελέτης της ιστορίας και της τρέχουσας κοινωνικοπολιτικής και οικονομικής κατάστασης της κάθε χώρας.

Γερμανία

Οπως επισημαίνει, αυτές οι εικόνες απεικονίζουν τις πραγματικές συνθήκες των χωρών.

Ιράν

Μια εικόνα, εν προκειμένω ένα σκίτσο, ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις…
Κίνα

Βόρεια Κορέα

ΗΠΑ

Βρετανία

Τουρκία

Βραζιλία

Γαλλία

Αζερμπαϊτζάν

Πηγή 

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ. ΟΙ ΔΥΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ.

" ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΑ ΕΘΝΗ. ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ" ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΝΤΖΕΡ, 1974

Που σημαίνει ότι η απόλυτη εξουσία των πολυεθνικών επιχειρήσεων στο διατροφικό σύστημα είναι γεγονός. Ιστορικό γεγονός. 

Το μέλλον της διατροφής του πλανήτη θα ανήκει στα λίγα, αλλά μεγάλα και αδίστακτα αφεντικά του. 

Όπως για παράδειγμα στους «απογόνους» του Fritz Τer Meer – διευθυντή της IG Farben – θυγατρική της η Bayer – η οποία ανακάλυψε και προσέφερε εκτός από την ασπιρίνη και την ηρωίνη ενώ παρασκεύαζε και το θανατηφόρο αέριο που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί στους θαλάμους αερίων, και του John Francis Queeny του φαρμακοβιομήχανου που ίδρυσε το 1901 τη Monsanto, η οποία το 1936 έλαβε μέρος στο περιβόητο Manhatan Project, καρπός του οποίου ήταν η παραγωγή των πρώτων πυρηνικών όπλων και το 1944 παρασκεύασε το γνωστό για τις παρενέργειές του φυτοφάρμακο DDT που κατέστρεφε το φυσικό περιβάλλον, την άγρια ζωή, προκάλεσε εκτεταμένες καρκινογενέσεις σε ανθρώπους για να απαγορευτεί τελικά το 1972.

Αυτοί οι αιώνιοι κάτοχοι της εξουσίας πάνω στη μοίρα των πολλών εισβάλλουν, επαναδημιουργούν και θα ελέγχουν την πιο κερδοφόρα από όλες τις αγορές: την αγορά τροφίμων. Σε όλη της την αλυσίδα. 

Αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο του καπιταλισμού. Να μπορεί η ίδια εταιρεία που ψεκάζει με φυτοφάρμακα που έχουν καρκινογόνες ουσίες τα τρόφιμα, να πουλά ταυτόχρονα τα ακριβά φάρμακα για τη θεραπεία του καρκίνου.

«Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε έθνη. Ελέγξτε το φαγητό και θα ελέγχετε τον κόσμο». Χένρυ Κίσινγκερ 1974

Εν αρχή είναι ο σπόρος. Οι γεωργικοί σπόροι είναι η βάση της διατροφής μας, ένα πρωταρχικό κοινό αγαθό. Μέσα στα 10.000 χρόνια της γεωργίας οι αγρότες εξημέρωσαν πολλά άγρια φυτά και τα μετέτρεψαν σε καλλιεργήσιμα, κρατούσαν ελεύθερα σπόρο για να τον ξαναφυτέψουν την επόμενη χρονιά, αντάλλασαν ελεύθερα τους σπόρους μεταξύ τους προκειμένου να κάνουν τα βελτιωτικά πειράματα τους και φυσικά μετέφεραν ελεύθερα τους σπόρους τους σε άλλες γεωγραφικές περιοχές. Μέχρι και τον 19Ο αιώνα η διατροφή ανθρώπων και ζώων βασιζόταν στους σπόρους που έφτιαξαν οι αγρότες. Η τάση προς τους βιομηχανικούς σπόρους άρχισε στο τέλος του 19ου αιώνα αλλά ουσιαστικά εντατικοποιήθηκε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν κάποιες χημικές και φαρμακευτικές εταιρίες, έχοντας χάσει την πολεμική αγορά, επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στη γεωργία. Ο στόχος ήταν να ανοίξουν νέες αγορές που θα αξιοποιούσαν τη χημική τους τεχνογνωσία, η οποία είχε αναπτυχθεί και χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου. Έτσι εμφανίζονται τα παρασιτοκτόνα, τα εντομοκτόνα και τα λιπάσματα. Ύστερα ήρθε η αποκαλούμενη «πράσινη επανάσταση» των δεκαετιών 1960, 1970, 1980, η οποία αύξησε την παραγωγικότητα, βάζοντας τη χημεία στο πιάτο μας. Η αγρο-βιομηχανία είχε πια επιβληθεί ενώ σταδιακά οι μεγάλες εταιρίες αποφάσισαν να μπουν στο χώρο της φυτικής βελτίωσης, της δημιουργίας δηλαδή νέας ποικιλίας, και της σποροπαραγωγής, φτάνοντας τελικά στους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.

Αποτέλεσμα, είναι σήμερα οι πανάρχαιες πρακτικές της βελτίωσης φυτών, της παραγωγής-διατήρησης και ανταλλαγής σπόρων από τους αγρότες να ποινικοποιούνται και οι παραδοσιακοί σπόροι να αντικαθιστούνται από τους σπόρους της βιομηχανίας που ανήκουν σε μια ομάδα εταιρειών, οι οποίες αρχικά εισήγαγαν τα τοξικά χημικά στη γεωργία και τώρα ελέγχουν τους σπόρους μέσω της γενετικής μηχανικής και των πατεντών. Το 75% της παγκόσμιας αγοράς βιομηχανικών σπόρων ελέγχεται από 10 αγρο-χημικές φαρμακευτικές εταιρίες.

Οι πολυεθνικές αυτές εταιρείες, αφού διαμόρφωσαν τους διεθνείς νόμους Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Πατεντών στη Συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ορίζοντας τους σπόρους ως δημιουργία και εφεύρεσή τους κι εμποδίζοντας έτσι τους αγρότες να ανταλλάσσουν και να διατηρούν τους σπόρους τους, θέτουν πλέον τους παγκόσμιους κανόνες, με τις κυβερνήσεις και τα δημόσια ερευνητικά κέντρα να τις ακολουθούν.

Αγροβιομηχανικοί επιχειρηματικοί κολοσσοί, εθνικά και διεθνή ερευνητικά ινστιτούτα και κυβερνητικές υπηρεσίες προωθούν την ανάπτυξη των ποικιλιών για ένα βιομηχανικό μοντέλο γεωργίας, τελείως αντίθετο με τις ανάγκες των μικρών αγροτών και των τοπικών διατροφικών συστημάτων. Επιδιώκουν τη διεύρυνση των αγορών για γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες και την κατάκτηση των αγορών σπόρων. Τα λεφτά είναι πολλά, γι’ αυτό υποστηρίζονται από όλους τους τύπους των νόμων (δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, κανονισμοί σπόρων, προστασία επενδύσεων).

Συμβόλαια θανάτου

Έτσι, εταιρείες όπως η Monsanto, η Seminis, η Bayer- Aventis, η Dupont, η Syngenta, η Νovartis, η AstroZeneca ιδιωτικοποίησαν και μονοπώλησαν την σποροπαραγωγή, μεθοδευμένα εξαφάνισαν τις τοπικές και φυσικές ποικιλίες, δημιούργησαν και  κατοχύρωσαν, με πολιτικές αποφάσεις, εμπορικά κανάλια, και ακόμα χειροτέρα δημιούργησαν την «πνευματική ιδιοκτησία» τους επί των γεωργικών προϊόντων. Αυτό σημαίνει ότι ο αγρότης δεν μπορεί να συλλέξει και να φυλάξει τους σπόρους του διότι δεσμεύεται με συμβόλαιο να τους αγοράζει κάθε χρόνο με βάση τους όρους της εμπορίας και του μάρκετινγκ που καθορίζει η πολυεθνική εταιρεία.

Γενικότερα οι εταιρείες ασκούν όλο και αμεσότερο έλεγχο στην ίδια την αγροτική εκμετάλλευση, ιδιαίτερα μέσα από τη συμβολαιακή-εργολαβική γεωργία.  Στον τομέα της εκτροφής ζώων, για παράδειγμα, πάνω από 50% των χοίρων στον κόσμο και 66% των πουλερικών και της παραγωγής αυγών λαμβάνει πλέον χώρα σε βιομηχανικές φάρμες, οι οποίες ανήκουν σε μεγάλες εταιρείες κρέατος ή έχουν συμβόλαια με αυτές. Στην Βραζιλία, 75% της παραγωγής πουλερικών είναι με συμβόλαια, ενώ στο Βιετνάμ 90% της παραγωγής γαλακτοκομικών τελούν από το ίδιο εργολαβικό καθεστώς. Τα ποσοστά της εργολαβικής παραγωγής επίσης είναι ακόμη υψηλότερα όταν πρόκειται για εξαγώγιμα αγαθά όπως το κακάο, ο καφές, τα κάσιους, τα φρούτα και λαχανικά. Το ίδιο ισχύει και για βασικά διατροφικά προϊόντα όπως το σιτάρι και το ρύζι. Παράλληλα, όλο και περισσότερες πολυεθνικές έχουν ιδιοπαραγωγή είτε μιλάμε για φρούτα, είτε για δημητριακά, γαλακτοκομικά, μοσχαρίσιο κρέας ή ζαχαροκάλαμα.

Μάλιστα, η καπιταλιστική κρίση του 2008 πυροδότησε ένα κύμα επενδύσεων σε διατροφική παραγωγή και αγροτική γη σε όλον τον πλανήτη, τόσο από χρηματοπιστωτικούς επενδυτές που αναζητούν μια σίγουρη πηγή μακροχρόνιου κέρδους, όσο και από ολόκληρες κυβερνήσεις.

Η είσοδος µεγάλων funds σε επενδύσεις που έχουν σχέση µε την αγροτική γη είναι ενδεικτική της σημασίας και της υπεραξίας της γης, της τροφής. «Τα funds ενδιαφέρονται να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε τρόφιµα ή άλλα γεωργικά προϊόντα, στο νερό, ξέροντας ότι θα εξασφαλίσουν αποδόσεις. Η γεωργία µαζί µε την ενέργεια βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των παγκόσµιων επενδύσεων. ∆εν θέλω λοιπόν να αποφύγω να πω ότι οι διατροφικές ανάγκες µελλοντικά µαζί µε την αναζήτηση κέρδους, θέλουµε δεν θέλουµε, είναι οι δύο όψεις του ιδίου νοµίσµατος» λέει ο µάνατζερ Παναγιώτης Χαµακιώτης, επικεφαλής της Compo Νοτιοανατολικής Ευρώπης και Αφρικής (η COMPO δραστηριοποιείται παγκοσμίως στην αγορά των ειδικών, υψηλής τεχνολογίας, επαγγελματικών λιπασμάτων, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα της γεωργίας, λαχανοκομίας,κ.ά.). «H πανίσχυρη βιομηχανία παγκοσμίως που ασχολείται με το σύνολο της διατρο­φικής αλυσίδας, θα αποτελέσει εργαστή­ριο σύλληψης και υλοποίησης σημαντι­κών ιδεών. Διεξάγεται ένας κοσμικός χορός γύρω από την παγκόσμια γεωργία, Στο εξής έχου­με να διαχειριστούμε αύξηση παγκόσμιου πληθυσμού και υποσιτισμό, έλλειψη υδά­τινων πόρων, υποβάθμιση γονιμότητας ε­δαφών. Η απάντηση θα δοθεί με το «πά­ντρεμα» ανάμεσα στη βελτίωση ποικιλιών, στις ριζικές αλλαγές στις καλλιεργητικές συνήθειες, την ορθολογική χρήση νερού και θρεπτικών στοιχείων, τη συμβολαιακή γεωργία μέσω τραπεζών ή με συμβάσεις μεταξύ αγροτών- επενδυτών και την αύ­ξηση αποδόσεων. Όλα αυτά θα αποτελέσουν τα passwords της επόμενης 20ετίας» εξηγεί.

Αgribusiness: «τρελές αγελάδες», κοτόπουλα με διοξίνες

Ωστόσο η εμπειρία της αγροβιομηχανίας την προηγούμενη 20ετία, ενώ ακόμη παράγει μόνο το 30% της τροφής μας, φανερώνει ακόμη περισσότερη πείνα – σήμερα πεινούν 200 εκατομμύρια περισσότεροι απ’ όσο πριν είκοσι χρόνια  ενώ 800 εκατομμύρια μικροκαλλιεργητές και εργαζόμενοι στους αγρούς υποσιτίζονται – την εξαφάνιση του 75% της αγροτικής βιοποικιλότητας, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, την ευθύνη στο 50% της κλιματικής αλλαγής, πρωτόγνωρα προβλήματα στη διατροφική ασφάλεια κι έχει καταστήσει τη γεωργία έναν από τους τομείς με τις πιο επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, τόσο για τους καλλιεργητές όσο και για τους εργαζόμενους στην επεξεργασία των τροφίμων. Και βέβαια διοχετεύει τον πλούτο που παράγεται από την παγκόσμια διατροφική παραγωγή στα χέρια των λίγων.

«Το παράδοξο της ύπαρξης πλεονασμάτων τροφής και πεινασμένων-υποσιτιζόμενων ανθρώπων είναι δομικό στοιχείο του υφιστάμενου μοντέλου παραγωγής και διανομής. Οφείλεται στο γεγονός ότι ο σκοπός της παραγωγής τροφίμων δεν είναι η διατροφή και η ευημερία των ανθρώπων, αλλά η διαρκής αύξηση των κερδών και μάλιστα ως αυτοσκοπός… Αυτή η επιδίωξη του μέγιστου κέρδους, αποτελεί παράλληλα και τη βαθύτερη αιτία των μεγάλων ανατιμήσεων τροφίμων τα τελευταία χρόνια, ο αυξανόμενος έλεγχος της «διατροφικής αλυσίδας» (παραγωγή αγροτικών εισροών, παραγωγή προϊόντων, επεξεργασία, διακίνηση και εμπορία τροφίμων) από μερικές δεκάδες πολυεθνικές και μεγάλες αλυσίδες super-markets στον κόσμο, καθώς και τα κερδοσκοπικά παιγνίδια στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων αγροτικών προϊόντων. Ταυτόχρονα παρατηρείται αύξηση των κρουσμάτων νοθείας και υποβάθμισης της ποιότητας τροφίμων» τονίζει μεταξύ άλλων ο ακαδημαϊκός Ευάγγελος Νικολαϊδης στο βιβλίο του «Γεωργία, Περιβάλλον, Διατροφή»: Η ελληνική Γεωργία στο Παγκόσμιο Αγροτοδιατροφικό Σύστημα, Αθήνα 2010.

Τα μεγάλα «διατροφικά σκάνδαλα», όπως οι «τρελές αγελάδες», κοτόπουλα ή χοιρινά με διοξίνες, ελαιόλαδο με παραφινέλαιο κ.ά., αποτελούν εκδηλώσεις ενός και του αυτού φαινομένου, της ασυδοσίας των «agribusiness».

Το κερασάκι στην τούρτα που βρίσκεται στο τραπέζι μας είναι η χρήση «γενετικά τροποποιημένων οργανισμών» για παραγωγή «μεταλλαγμένων προϊόντων». Ένας μικρός αριθμός πολυεθνικών της βιοτεχνολογίας με επικεφαλής την «Monsanto», επιχειρούν με την επιβολή της χρήσης γτο, να ελέγξουν τη «τροφική αλυσίδα» και να θέσουν υπό διατροφική «ομηρία», χώρες, λαούς, παραγωγούς και καταναλωτές. Πέρα από το πρόβλημα της δημόσιας υγείας, της διατροφικής εξάρτησης και καταστροφής των μικροπαραγωγών, η χρήση γτο σε ανοικτούς αγρούς, συνεπάγεται ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες στη βιοποικιλότητα και στο περιβάλλον, εξ’ αιτίας του κινδύνου «επιμόλυνσης» του γενετικού υλικού του πλανήτη που αποτελεί κληρονομιά ολόκληρης της ανθρωπότητας.

«Η σταδιακή αλλαγή κριτηρίων φυτικής βελτίωσης προς την κατεύθυνση δημιουργίας όλο και μεγαλύτερης αγοράς για τα προϊόντα της αγρο-χημείας, οδήγησε στην είσοδο των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στη διατροφή μας. Οι περισσότεροι γτο που βρίσκονται σήμερα στο εμπόριο συνδέονται με το ζιζανιοκτόνο της ίδιας της εταιρίας που τους πουλά, επομένως ο καλλιεργητής πρέπει να αγοράσει όλο το πακέτο και να ακολουθήσει πιστά το μοντέλο της εντατικής χημικής γεωργίας. Οι γτο είναι αποτέλεσμα της εισβολής της αγρο-χημείας στη γεωργία και της σταδιακής ιδιωτικοποίησης του σπόρου μέσω της νομικής προστασίας» επισημαίνει η Βάσω Κανελλοπούλου, οικονομολόγος και μέλος της εναλλακτικής κοινότητας «Πελίτι». «Το 1994 μπήκε στο εμπόριο ο πρώτος γτο στις ΗΠΑ και στην Αγγλία, επρόκειτο για μια ντομάτα που θα είχε μεγάλη διάρκεια στο ράφι. Το προϊόν αποσύρθηκε αφού είχε παταγώδη εμπορική αποτυχία καθώς η γεύση του ήταν κάπως μεταλλική. Οι εταιρίες πήραν το μάθημα τους και προχώρησαν σε προϊόντα που δεν έρχονται σε άμεση επαφή με τη γευστική αίσθηση του καταναλωτή. Επικεντρώθηκαν σε ζωοτροφές γιατί τα ζώα δεν μιλάνε, στο δε τομέα των ανθρωποτροφών επικεντρώθηκαν σε τροφές που υπόκεινται επεξεργασία πριν μπουν στην τυποποίηση, δηλαδή κυρίως σε καλαμπόκι και σε σόγια. Μέσω των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου ακολούθησαν τεράστιες διπλωματικές πιέσεις προς την Ευρώπη και την Ασία για την άκριτη υιοθέτηση των μεταλλαγμένων ενώ στην Αφρική στέλνονταν ως επισιτιστική βοήθεια».

Monsanto: το σύμβολο της βιομηχανικής γεωργίας

Η Monsanto ιδρύθηκε το 1901 από τον John Francis Queeny, έναν έμπειρο φαρμακοβιομήχανο. Στην αρχή, η εταιρεία ασχολήθηκε με την παραγωγή διατροφικών πρόσθετων όπως τα συνθετικά γλυκαντικά, το 1920 επεκτάθηκε στην παραγωγή βασικών βιομηχανικών χημικών ενώ το 1960 και 1970, παρήγαγε το Agent Orange, ένα από τα φυτοκτόνα που χρησιμοποιήθηκαν από το στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, για την απογύμνωση των δασών του Βιετνάμ και την εξάλειψη του κομμουνιστικού κινδύνου. Εκτιμάται από το Βιετνάμ πως η χημική αυτή ουσία σκότωσε ή ακρωτηρίασε 400.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για 500.000 παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες. Το 1983 η Monsanto ξεκινάει τη γενετική τροποποίηση των σπόρων και πέντε χρόνια μετά έγιναν τα πρώτα πειράματα με ολόκληρες γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες. Έκτοτε η Monsanto μετατρέπεται σε έναν πραγματικό γίγαντα, αφού εξαγοράζει δεκάδες μεγάλες εταιρείες και σταδιακά αναδεικνύεται στη μεγαλύτερη εταιρεία του κόσμου στο εμπόριο σπόρων. Σήμερα ελέγχει μέχρι και το 26% της παγκόσμιας αγοράς.

Στην ιστορία της έχει αναπτύξει προϊόντα υψηλής τοξικότητας που έχουν αποτελέσει αιτία μόνιμων  βλαβών στο περιβάλλον και ασθενειών ή θανάτων για χιλιάδες ανθρώπους, όπως το PCBs (πολυχλωριωμένα διφαινύλια), ένας από τους δώδεκα επίμονους οργανικούς ρύπους που επηρεάζουν τη γονιμότητα των ανθρώπων και των ζώων, το 2,4,5 Τ (2,4,5-τριχλωροφαινοξυοξικό οξύ), ένα συστατικό-που περιέχει διοξίνη- του αποφυλλωτικού Agent Orange, το Lasso, ένα ζιζανιοκτόνο που είναι τώρα απαγορευμένο στην Ευρώπη, το RoundUp, το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο τοξικό ζιζανιοκτόνο στον κόσμο που  χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τους  γενετικά τροποποιημένους σπόρους σε μονοκαλλιέργειες μεγάλης κλίμακας, κυρίως για την παραγωγή σόγιας καλαμποκιού, για ζωοτροφές και βιοκαύσιμα και ενοχοποιείται για συμμετοχή στην ανάπτυξη καρκίνων.

«Η εταιρεία κατέχει ένα ακόμη ρεκόρ: των περισσότερων δικαστικών αγωγών και μηνύσεων που έχουν ασκηθεί ποτέ σε βιομηχανία. Για αιτίες που αφορούν απόκρυψη και αλλοίωση στοιχείων για τα προϊόντα της, ψευδείς πληροφορίες, για μόλυνση ολόκληρων περιοχών ακόμη και πόλεων, όπως και για δωροδοκίες σε κυβερνητικούς αξιωματούχους για να παραβλέψουν τους νόμους και τους κανονισμούς. Κι όμως η Monsanto αναπτύσσεται διαρκώς και τα κέρδη της αυξάνονται. Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto, είναι ένας κόσμος απρόσωπος, χωρίς ηθική, χωρίς κανόνες, ένας κόσμος όπου μετράει μόνο το κέρδος» αναφέρει  η Γαλλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας,  Μαρί-Μονίκ Ρομπέν, και τα τεκμήρια υπάρχουν στο αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της «Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto».

Τα μισά σχεδόν των καλλιεργήσιμων εδαφών που χρησιμοποιούν σπόρους της Monsantο βρίσκονται στις ΗΠΑ και ακολουθεί η Αργεντινή, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Παραγουάη, η Κίνα, η Νότια Αφρική, και η Ινδία. Με εξαίρεση την Ισπανία και την Ρουμανία η Ευρώπη είχε μείνει στο απυρόβλητο.Η μεταλλαγμένη σόγια εγκρίθηκε για καλλιέργεια στην Αργεντινή το 1996. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν 14 εκατομμύρια εκτάρια γης αλλά μέχρι το 2008 έφτασαν τα 42 εκατομμύρια. Σταδιακά όμως, άρχισαν να φαίνονται οι παρενέργειες. Πλέον στις εκτάσεις αυτές και στις γύρω από αυτές δεν μπορούσε να καλλιεργηθεί απολύτως τίποτα άλλο, με αποτέλεσμα, τη ραγδαία πτώση της παραγωγής άλλων παραδοσιακών μη μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων όπως το ρύζι, τα όσπρια, οι πατάτες κ.λπ. Μέχρι το 2004 πάνω από 150.000 αγρότες εγκατέλειψαν τη γη τους και μετανάστευσαν στις πόλεις ενώ μέχρι το 2009 η περιοχή Chaco, όπου καλλιεργούταν η μεταλλαγμένη σόγια θύμιζε έρημο. Το 2013, η Monsanto προσπαθεί να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές της Αργεντινής όπως η Cordoba αλλά οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιδρούν έντονα.

Παρόλο που πολιτικοί, αξιωματούχοι και δικαστές την υποστηρίζουν, η αντίδραση ήταν τόσο μεγάλη που εξανάγκασαν την κυβέρνηση να σταματήσει, έστω προσωρινά, τα σχέδια της Monsanto.

Στην Ινδία οι αγρότες μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα όλο και αυξανόμενα έξοδα της αγροτικής παραγωγής τους, μιας και είναι υποχρεωμένοι αφενός να αγοράζουν συνεχώς τους σπόρους τους και τα χημικά που απαραίτητα τους συνοδεύουν, αφετέρου να πωλούν το προϊόν τους σύμφωνα με τις τιμές που ορίζει το χρηματιστήριο τροφίμων που βρίσκεται στο Σικάγο, οδηγούνται στην αυτοκτονία. Τα τελευταία 15 χρόνια 200.000 αγρότες έχουν αυτοκτονήσει. Γιατί , όπως καταγγέλλει η Ινδή ακτιβίστρια Βαντάνα Σίβα στον Γιώργο Αυγερόπουλο στο ντοκιμαντέρ του «Πεθαίνοντας στην Αφθονία»: «Η πείνα, που έχει γίνει μόνιμη και παγκόσμια, είναι ολοκληρωτικά δημιουργία του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος, το οποίο δεν έχει δημιουργηθεί για να θρέφει τους λαούς του κόσμου, αλλά για να μεγιστοποιεί τα κέρδη της Μονσάντο, για το εμπόριο, για να πουλάνε παρασιτοκτόνα, φυτοκτόνα, λιπάσματα…».

Bayer: και ασπιρίνη και ηρωίνη

Όσο για την Bayer, είναι μια γερμανική εταιρεία με ειδίκευση στα χημικά και φαρμακευτικά προϊόντα. Ήταν θυγατρική από το 1925 της εταιρείας που ξεχώρισε στο φασιστικό καθεστώς της Γερμανίας, IG Farben, κατασκευάστρια του χημικού «Zyclon Β» που χρησιμοποίησαν οι Ναζί στους θαλάμους αεριών. Η μεγάλη επιτυχία της Bayer ήταν η ανακάλυψη και η παρασκευή της ηρωίνης, που την λάνσαρε ως αντιβηχικό φάρμακο και ως μη εθιστικό υποκατάστατο της μορφίνης και πωλούνταν ελεύθερα από το 1898 ως το 1910.

Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Bayer ανεξαρτητοποιήθηκε και πάλι και σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα, καθιερώθηκε σε πολύ λίγα χρόνια ως μία από τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες του κόσμου. Επίσης, η θυγατρική της Bayer, Cropscience, αναπτύσσει τεχνολογίες για τη μετάλλαξη του καλαμποκιού αλλά και φυτοφάρμακα. Ψεκάζουμε με τα φυτοφάρμακά  τις μεταλλαγμένες τροφές που φτάνουν στο πιάτο μας και έπειτα, όταν αρρωσταίνουμε, παίρνουμε το χημικό χάπι της για να αντέξουμε.

Κοινωνικά κινήματα και Δίκτυα Φύλαξης Παραδοσιακών Σπόρων

Κι όμως η γη κινείται… Το βιομηχανικό διατροφικό σύστημα δίνει τη μάχη του, καθώς μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής διεξάγεται ακόμη έξω από τις αλυσίδες παραγωγής των πολυεθνικών, γι’ αυτό και το κεφάλαιο καταβάλλει τόσο εντατικές προσπάθειες να ενσωματώσει την αγροτική παραγωγή. Μεγάλο μέρος των καλλιεργειών βρίσκεται ακόμη στα χέρια χωρικών, ψαράδων και ιθαγενών και λειτουργεί στο πλαίσιο τοπικών πολιτισμών και εμπορικών κυκλωμάτων, ενώ παντού αναπτύσσονται κοινωνικά κινήματα, κάποια συνδέονται και με το κίνημα-θεωρία της αποανάπτυξης, (διαβάστε εδώ…), τα οποία επιδιώκουν να ανατρέψουν τη διατροφική τάξη πραγμάτων που επιβάλλουν οι πολυεθνικές, καθώς και δίκτυα που ασχολούνται με τη συλλογή, διάδοση και διάσωση των  παραδοσιακών σπόρων και ποικιλιών. Το Μάιο του 2013, δύο εκατομμύρια άνθρωποι από 436 πόλεις και 52 χώρες διαδήλωσαν κατά της Monsanto.

Στην Ελλάδα η δράση-αντίδραση άρχισε το 1994 με πρωτοβουλία δύο βιοκαλλιεργητών από το Πήλιο. Σταδιακά έχει αναπτυχθεί ένα δίκτυο συλλογικοτήτων, όπως το Πελίτι, οι Ηλιόσποροι, με σειρά δράσεων που οργανώνονται σε διάφορες πόλεις και γειτονιές της Αθήνας. Στο Δίκτυο Φύλαξης Παραδοσιακών Σπόρων στην Αττική συμμετέχουν οι ομάδες: Αιγίλοπας/ Βοτανόκηπος – Ανταλλακτήριο Σπόρων Βύρωνα «Τα Σπόρια» – Αστικός Αγρός Χαλανδρίου – Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός στο Ελληνικό – Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου – Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης – Δια.Σπο.Ρα. – Δρυάδες – Νέα Γουινέα – Ομάδα Μετάβασης Ακαδημίας Πλάτωνα – Πελίτι Αθήνας – Το Περιβόλι της Νίκαιας – Σπόροι Ζωής.

Στις αρχές του 2016 η Monsanto μηνύθηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η Ένωση Καταναλωτών Οργανικών Προϊόντων (OCA), η IFOAM Διεθνή Οργανικά Navdanya, η Διεθνής Αναγέννηση (RI) και η «Εκατομμύρια Κατά της Monsanto», μαζί με δεκάδες παγκόσμιες επισιτιστικές, γεωργικές, και ομάδες περιβαλλοντικής δικαιοσύνης, ανακοίνωσαν στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών ότι, ένα διεθνές δικαστήριο δικηγόρων και δικαστών θα αξιολογήσει την ποινική ευθύνη της Monsanto για τις αποτρόπαιες πράξεις της.

Στις 12 Οκτωβρίου, το κίνημα «March against Monsanto» οργανώνει τη δεύτερη παγκόσμια κινητοποίησή του ενάντια στην Monsanto, με συγκεντρώσεις σε 52 χώρες και περισσότερες από 500 πόλεις, ενώ κατά τη διάρκεια του καλέσματος από την Ελευθερία των Σπόρων για Δράση, από 2-16 Οκτωβρίου 2016, θα πραγματοποιηθεί δικαστήριο για τη Monsanto στη Χάγη (http://www.monsanto-tribunal.org/campaign-board/downloads/t-shirt) καθώς και λαϊκή συνέλευση στις 15-16 Οκτωβρίου, ενόψει και της Παγκόσμιας Ημέρας για τη Διατρoφή. Το δικαστήριο θα βασιστεί στις  «Κατευθυντήριες Αρχές για τις Επιχειρήσεις και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» που υιοθετήθηκαν από τον ΟΗΕ το 2011.

Το μέλλον της διατροφής του πλανήτη είναι ανοικτό. Αν επικρατήσουν οι πολυεθνικές, μοιάζει με θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Η μόνη μας επιλογή είναι να το μετατρέψουμε σε καμένο σενάριο καπιταλιστικής φαντασίας.

TVXS

ΜΕ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

«Ἄν οἱ ἄνθρωποι ἀφήσουν τήν κυβέρνηση νά ἀποφασίζει τί τροφή θά τρῶνε καί τί φάρμακα θά παίρνουν, τά σώματά τους θά εἶναι σύντομα σέ τόσο θλιβερή κατάσταση ὅσο εἶναι οἱ ψυχές ἐκείνων πού ζοῦν σέ καθεστῶς τυρρανίας.»

Τόμας Τζέφερσον

Ὁ πλεονέκτης…οὐδέποτε χορταίνει!…

Ἡ παγκόσμια πλεκτάνη τῆς Νέας Ἐποχῆς, ὡς ἄλλη ταραντούλα ἁπλώνει τό θανατηφόρο δίχτυ της σέ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων ὅλου τοῦ πλανήτη, προκειμένου νά ἁρπάξει καί νά παγιδεύσει τούς πάντες στά σχέδιά της!

Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων μέ τό ζοφερό νομοσχέδιο τῶν Η.Π.Α. γιά ποινικοποίηση τῶν οἰκιακῶν τροφῶν καί τῆς ἐλεύθερης κηπουρικῆς καί τό ἀντίστοιχο νομοσχέδιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἀποσκοπεῖ στά ἑξῆς:

Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων καί ἡ ποινικοποίηση τῶν οἰκιακῶν τροφῶν καί τῆς ἐλεύθερης κηπουρικῆς! (Η.Π.Α.-Νόμος 510)

Στόν ἀπόλυτο ἔλεγχο ὅλων τῶν τροφίμων, ἑπομένως σέ τεράστια οἰκονομικά κέρδη στίς τσέπες τῶν ὀλίγων Μασόνων-Σιωνιστῶν-Σατανιστῶν-κι ὄποιων ἄλλων «ἀνθρωποφάγων ψυχῶν καί ζωῶν»! Ἤδη, ὁ ἀμερικανοεβραϊκός κολοσσός, ἡ ἑταιρία παραγωγῆς γεννετικά τροποποιημένων τροφίμων Monsanto, ἐλέγχει ἐδῶ καί χρόνια παγκοσμίως τήν παραγωγή αὐτῶν τῶν προϊόντων καί ταυτόχρονα ἐλέγχει, θέτει κι ἐπιβάλλει τούς δικούς της ὅρους καί στίς ἀντίστοιχες ἑταιρίες παραγωγῆς τέτοιων τροφίμων. Παράλληλα, δέκα ἑταιρίες κρατοῦν στά χέρια τους καί κατευθύνουν ὅλη τήν παγκόσμια ἀγορά τροφίμων, οἱ: 

Nestle, PepsiCo, Unilever, Coca Cola, Mondelez International, Associated British Foods, Mars, Danone, General Mills και Kellogg’s.

Στόν δηλητηριασμό τῶν ἀνθρώπων μέ τά γεννετικά τροποποιημένα «πλαστικά», γεμάτα ὁρμόνες καί φυτοφάρμακα τρόφιμα, ὥστε:

Νά εἶναι ἄρρωστοι (ἔτσι, θά προκύπτουν ἐπιπλέον κέρδη ἀπό τό δαιδαλῶδες ἰατρικό σύστημα στό ὁποῖο ἡ Νέα Τάξη θά ἐμπλέξει ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία θά ἀναζητᾶ τήν ὑγεία στό «λαβιρυνθιακό τοῦνελ τῆς κρατικῆς πρόνοιας»)!

β) Νά πεθαίνουν εὔκολα (ἔτσι, θά ὐλοποιήσει μία ὥρα ἀρχίτερα τό σχέδιό της γιά μείωση τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ, τό ὁποῖο δημόσια κατά καιρούς περίτρανα ἀνακοινώνει. Αὐτό, πρακτικά σημαίνει μεγαλύτερη γεωγραφική κυριαρχία καί συγκέντρωση ἐπιπλέον προσωπικοῦ καί ἐθνικοῦ πλούτου-ἰδιωτῶν καί λαῶν)! 

γ) Νά χειραγωγήσει τούς ἀνθρώπους (μέ τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο τροφῆς καί ὑγείας, μπορεῖ νά ἐκβιάζει περισσότερο, ἐμμέσως πλήν σαφῶς τήν ἀνθρωπότητα, ὥστε ἐξασθενημένη καί προκειμένου νά ἐξασφαλίσει λίγο φαγητό καί περίθαλψη σάν ζητιάνα, νά ὑποκύπτει σέ ἠλεκτρονικά φακελώματα, κάρτες, χαράγματα καί σέ ὅποιο ἄλλο μαῦρο καί ζοφερό συμφέρον της)!

3. Στήν ἐξουδετέρωση κάθε πιθανοῦ τρόπου ἐλεύθερης διαβίωσης-ἐπιβίωσης ! (Ἀφαιρώντας ἀπό τούς ἀνθρώπους τό δικαίωμά τους νά τρέφονται μόνοι τους, τούς μετατρέπει σέ ἀπόλυτα ἐξαρτημένους ἀπό τό σύστημα καί τούς δημιουργεῖ ἀδιέξοδο ἐπιβίωσης)!

ΜΕ ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΓΛΥΤΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΜΑΦΙΑΣ

Μέ ἄλλα λόγια, διεξάγεται ἕνας σύγχρονος πόλεμος τῆς γαστέρας, ὅπου ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων τόν χρησιμοποιεῖ ὡς ὅπλο ἀπόλυτης ὑποταγῆς! 

Μέ ἀπαγορευμένα, γεννετικά τροποποιημένα καί ἀπόλυτα ἐλεγχόμενα τρόφιμα, θά προσπαθήσει νά ἐξαπατήσουν ξανα ὅλη τήν ἀνθρωπότητα! Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων, κρατᾶ στό χέρι της τό «κασέρι» κι ἐμεῖς…εἴμαστε γι’ αὐτήν τό ἀπεγνωσμένο-πεινασμένο ποντικάκι! 

Καί τώρα ἐμεῖς οἱ καχύποπτοι, ἐπιπλέον ἀναρωτιόμαστε:

Μήπως τά δάση πού καίγονται,
τό τέρας τῆς ἀστυφιλίας πού περίτεχνα «θρέφουν» οἱ Κυβερνήσεις,
καί τό «ἄδειασμα» τῶν ἐπαρχιῶν ἐν καιρῷ εἰρήνης, ὡς ἐν καιρῷ πολέμου, εἶναι κι αὐτά ἕνα παράλληλο στημένο παιχνίδι ἐπίσης, ὥστε μελλοντικά νά μήν ἔχει ὁ κάθενας «ποῦ τήν κεφαλή κλίνη».

Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἤδη μέ νομοθεσία ἀπαγορεύει τούς παραδοσιακούς σπόρους καί ποινικοποιεῖ τά φυτά καί τούς σπόρους πού δέν ἔχουν δηλωθεῖ στίς Κυβερνήσεις.

Παραθέτουμε ἀπό σχετικό ἄρθρο:

«Ο Νόμος “Αναπαραγωγικού Υλικού για τη χλωρίδα” ρυθμίζει όλα τα φυτά. Περιέχει περιορισμούς για τα λαχανικά και τα δέντρα του δάσους, καθώς και όλα τα άλλα φυτά κάθε είδους. Θα είναι παράνομη η αύξηση, η αναπαραγωγή, ή η ανταλλαγή οποιονδήποτε σπόρων προς σπορά, κηπευτικών ή δένδρων που δεν έχουν ελεγχθεί και εγκριθεί από την κυβέρνηση, και πιο συγκεκριμένα από την υπηρεσία «Ποικιλίας της χλωρίδας» της ΕΕ. 

Ο οργανισμός αυτός θα είναι υπεύθυνος για την κατασκευή ενός καταλόγου των εγκεκριμένων εγκαταστάσεων και αν οι καλλιεργητές θέλουν να παραμείνουν στη λίστα αυτή τα προιόντα τους θα πρέπει να καταβάλλουν ετήσιο τέλος. Ο νέος νόμος θέτει ουσιαστικά την διακυβέρνηση της Κομισιόν υπεύθυνη για όλη τη χλωρίδα και τους σπόρους στην Ευρώπη, και αποτρέπει την οικιακή κηπουρική από το να καλλιεργεί τα φυτά της με μη ρυθμιζόμενους σπόρους. Αν το έκαναν εως τώρα, θα πρέπει να θεωρούνται εγκληματίες από δω και στο εξής.

Το σχέδιο κειμένου του νόμου έχει ήδη αλλάξει αρκετές φορές και αυτό οφείλεται στη μεγάλη αντίδραση από τους οικιακούς καλλιεργητές.

Ο νόμος αυτός θα σταματήσει άμεσα την επαγγελματική ανάπτυξη των ποικιλιών των κηπευτικών από τους οικιακούς καλλιεργητές, τους βιοκαλλιεργητές και τους αγρότες μικρής κλίμακας.

Οι οικιακοί καλλιεργητές έχουν πολύ διαφορετικές ανάγκες – για παράδειγμα καλλιεργούν με τα χέρια και όχι με μηχανές , και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να χρησιμοποιούν ισχυρά χημικά σπρέι. 

Δεν υπάρχει τρόπος για την καταγραφή των ποικιλιών που είναι κατάλληλα για οικιακή χρήση, δεδομένου ότι δεν πληρούν τα αυστηρά κριτήρια του Οργανισμού Φυτικών Ποικιλιών, ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για την έγκριση του είδους των σπόρων που χρησιμοποιούνται από βιομηχανικές αγρότες –

Ben Gabel, Διευθυντής του Real Seed Catalogue

Φαίνεται ότι η κομισιόν αναλαμβάνει τα πάντα, σχεδόν όλα τα φυτά, λαχανικά, σπόρους και οι οικιακοί κηπουροί πρέπει να έχουν καταχωρηθεί από τις κυβέρνησεις. Αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι όλοι οι παραδοσιακοί σπόροι θα ποινικοποιηθούν. Αυτό σημαίνει ότι η εξοικονόμηση από τους σπόρους από τη μια γενιά στην επόμενη, θα γίνει μια εγκληματική πράξη!

Ο νόμος αυτός γράφτηκε για τις ανάγκες της παγκοσμιοποιημένης βιομηχανίας σπόρων αγροκτήματος, που προμηθεύουν σπόρους στους αγρότες εντατικής βιομηχανικής καλλιέργιας. Δεν πρέπει να εφαρμόζεται με κανέναν τρόπο για σπόρους που χρησιμοποιούνται από τους οικιακούς καλλειργητές και τους μικρούς καλλιεργητές της αγοράς. Οι ελεύθερα αναπαραγόμενοι σπόροι πρέπει να είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα και να αποτελούν μέρος της κληρονομιάς μας.

Καταλαβαίνω πως αυτό συμβαίνει για να προστατεύουν την επιχειρηματικότητα των μεγάλων γεωργικών εταιρειών, αλλά η καταγραφή και ο έλεγχος θα πρέπει να είναι εθελοντικός για όλους τους μη γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, τους μη κατοχυρωμένους και μη υβριδικούς σπόρους».1
Ὅσον ἀφορᾶ τίς Η.Π.Α. , ψηφίστηκε ὁ περίφημος Νόμος 510, ὁ ὁποῖος ἀπαγορεύει τήν οἰκειακή κηπουρική καί θέτει σέ ἀπόλυτο ποινικό ἔλεγχο τήν παραγωγή καί διακίνηση τροφίμων.
Παραθέτουμε ἀπό σχετικό ἄρθρο:

«Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε με ψήφους 73 ψήφους έναντι 25 και συγκέντρωσε τις θετικές ψήφους τόσο των δημοκρατικών όσο και των ρεπουμπλικάνων. Αν και το νομοσχέδιο πρέπει να συνδιαμορφωθεί με το αντίστοιχο που ψηφίστηκε από τη βουλή των αντιπροσώπων τον Ιούλιο του 2009 -καθώς στο τελευταίο περιλαμβάνονται αρκετές τελικές διαφοροποιήσεις- εντούτοις η βουλή των αντιπροσώπων πρόκειται μάλλον να δεχθεί το κείμενο του Κογκρέσου. 

Ο νέος νόμος ουσιαστικά παρέχει πλήρη εξουσία στην αμερικανική υπηρεσία φαρμάκων και τροφίμων (FDA) στις διαδικασίες παραγωγής και διάθεσης τροφίμων στις ΗΠΑ στο περίπου 80% της παραγωγής. Ο νέος νόμος πρόκειται να εστιάσει στην πρόληψη πάσης φύσεως επιδημιών που μπορεί να προκύπτουν στην διαδικασία παραγωγής τροφίμων, στον εντοπισμό τους και την αντιμετώπισή τους.

Κάτω από τις ίδιες προδιαγραφές πρόκειται να ελέγχονται και τα εισαγόμενα τρόφιμα και η FDA θα αποφασίζει εάν αυτά ανταποκρίνονται στις διαδικασίες ασφαλείας παραγωγής που υπόκεινται και τα τρόφιμα που παράγονται στις ΗΠΑ αναγκάζοντας τον οποιοδήποτε προμηθευτή εξωτερικού να υιοθετεί τις ίδιες αυτές προδιαγραφές ασφαλείας. Ο προϋπολογισμός του νέου νόμου πρόκειται να ανέλθει στα 1,4 δις. $.
Οι αντιδράσεις που προκάλεσε το νομοσχέδιο αφορούσαν στα τρόφιμα που παράγονται από μικρούς παραγωγούς τόσο για εμπόριο όσο και για ιδία κατανάλωση, μιλώντας για σενάρια όπου αποσπάσματα της FDA θα συλλάμβαναν τον οποιοδήποτε επιχειρούσε να καλλιεργήσει τα δικά του λαχανικά στον κήπό του. Στο τροποποιημένο κείμενο που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο εξαιρέθηκαν από τους νέους κανονισμούς οι παραγωγοί που παράγουν προϊόντα τα οποία τους αποφέρουν μέχρι 500.000 $ ετησίως και τα διαθέτουν σε αποστάσεις όχι μεγαλύτερες των 275 μιλίων από τον τόπο παραγωγής τους.

Παρόλα αυτά στο νόμο περιέχονται συγκεκριμένες δικλείδες ασφαλείας ακόμη και για τους μικρούς παραγωγούς κάτι που ουσιαστικά οδηγεί σε αναίρεση της εξαίρεσης…Αυτό γιατί όσοι θέλουν να εξαιρεθούν πρέπει να εγγραφούν στα μητρώα της FDA, -αλλιώς θα υποστούν νομικές κυρώσεις- ενώ -και κυριότερα- οι μικροί παραγωγοί θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να δέχονται τον έλεγχο της FDA εάν η υπηρεσία διαπιστώσει πως κατά τη διάρκεια παραγωγής των τροφίμων δεν τηρούνται οι διατάξεις του S-510 από τον οποίο υποτίθεται έχουν εξαιρεθεί!

Η FDA έτσι εκτός του ότι καθίσταται το κύριο όργανο στην παραγωγή τροφίμων μπορεί να υπαγορεύει οποιαδήποτε στιγμή το πώς παράγονται τα τρόφιμα με ποιες διαδικασίες και με ποια φάρμακα πιθανόν κρίνει ότι πρέπει να εντάσσονται στην διαδικασία της παραγωγής».

2

Ἐν κατακλείδει:
Ὁ τεχνητός εὐδαιμονισμός πού καλλιεργεῖ γιά χρόνια τό σύστημα τοῦ διαβολικοῦ ὑλισμοῦ, εἶχε ὡς σκοπό νά σκλαβώσει τόν ἄνθρωπο σέ ἕνα σωρό ἐπίπλαστες «ἀνάγκες». Ψεύτικες καί περιττές ἀνάγκες, πού οὐσιαστικά ἀποτελοῦν καί τίς ἁλυσίδες πού τόν «δένουν» μέ τά γήινα καί μάταια τοῦ ἀπατεῶνος τούτου αἰῶνος! Ἀνάμεσα σ’ αὐτές, στήν πρώτη γραμμή παρελαύνει ἡ πληθώρα τροφῶν (καί σέ εἴδη καί σέ ποσότητες) πού ἀκόμη κάποιοι προνομιοῦχοι δέ στερούμαστε! Τό «ψωμί κι ἐλιά» καί τό «ψωμί κι ἁλάτι» πού ἔθρεψε γενεές καί γενεές, ἔχουν ἀντικατασταθεῖ μέ χιλιάδες γαστριμαργικές συνταγές, πού χάνεται κανείς στήν ἐπιλογή τους σάν σέ λαβύρινθο…!

-Κι ὅλος αὐτός ὁ εὐδαιμονισμός μέ τίς ἐπίπλαστες ἀνάγκες στίς ὁποῖες συνηθίσαμε, ποῦ ἀποσκοπεῖ τελικά; Δέν εἶναι καλός; θα ἀναρωτηθεῖ κανείς.

Θά διαπιστώσετε, πώς ἀπό δῶ καί πέρα οἱ νεοεποχίτες δικτάτορες, ὅλως τυχαίως!.. θά ἀρχίσουν νά μᾶς «κόβουν» ἕνα ἕνα αὐτά τά «καλά» στά ὁποία μᾶς συνήθιζαν γιά χρόνια (βλέπε πῶς ὁδήγησαν χιλιάδες κόσμο μόνο στήν Ἑλλάδα στήν αὐτοκτονία, λόγῳ κρίσεως…), ἤ νά μᾶς τά «πακετάρουν καί σερβίρουν» ὅπως θέλουν! Μέ τήν ἄσκηση ἔμμεσου ἐκβιασμοῦ καί πίεσης, θά ἐπιχειροῦν ὅλο καί πιό ἀσφυχτικά νά ὑποκύπτουμε στά παράλογα προστάγματά τους! Ἡ πραγματική ἀλήθεια ὅμως, τήν ὁποία κι αὐτήν ἐντέχνως «μετήλλαξαν», εἶναι πώς: ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μέ ἐλάχιστα ὑλικά πράγματα!

Εἶναι τυχαῖο πώς τίς τελευταῖες δεκαετίες ἡ τηλεόραση ἔχει γεμίσει κάθε μέρα σέ ὅλα τά κανάλια, μέ παρένθετα ἤ εἰδικά προγράμματα καί ριάλιτι μαγειρικῆς;

Εἶναι τυχαῖο πώς τά βιβλιοπωλεῖα καί τά περίπτερα ἔχουν γεμίσει μέ βιβλία, περιοδικά καί cd μαγειρικῆς;

Εἶναι τυχαῖο πώς τά τελευταῖα χρόνια ἔχουν γεμίσει τά βιβλία τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου (καί ὄχι μόνο) μέ συνταγές μαγειρικῆς, ἔχοντας ἐξοστρακίσει ἀξιόλογα κείμενα καί κλασικούς συγγραφεῖς;

Εἶναι τυχαῖο πώς στό βιβλίο Γκίνες καταγράφονται ρεκόρ ὅπως: ποιός ἄνθρωπος ἤ σέ ποιά πόλη φτιάχτηκε ἡ μεγαλύτερη φραντζόλα, ἤ ἡ μεγαλύτερη περιστρεφόμενη βάση πίτσας, ἤ τό ἀκριβότερο σοκολατένιο αὐγό, ἤ ἡ μεγαλύτερη ποσότητα πουρέ καί ἄλλα παρόμοια ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΑ πανανθρώπινα ἐπιτεύγματα!!!…;

Εἶναι τυχαῖο πώς ἐπινοοῦνται παιχνίδια ταχύτητας, κατά τά ὁποῖα οἱ παῖχτες (ἐνίοτε καί ἀνήλικοι) πρέπει νά καταβροχθίσουν ὅσο πιό γρήγορα γίνεται κάποιο εἶδος τροφῆς καί τσαλαβουτοῦν σἐ αὐτό μέ τά χέρια καί τό πρόσωπο σάν χοῖροι;

Εἶναι τυχαῖο πώς ἔχουν μετατρέψει τή μαγειρική σέ «περίπλοκη ἐπιστήμη» καί τήν τροφή σέ «ἔργο τέχνης» καί πολυτέλεια; Τρῶμε γιά νά ζοῦμε καί δέν ζοῦμε γιά νά τρῶμε! Ἡ τροφή εἶναι ἁπλῶς μία ἀνάγκη ζωῆς καί ὄχι ἡ ζωή μας!

Τό κοσμικό σύστημα, μᾶς κάνει γαστριμαργική πλύση ἐγκεφάλου πού λειτουργεῖ ὡς «λίπασμα» τοῦ ἐπιθυμητικοῦ καί ὡς ὑποβολέας τῆς γαστέρας, προκειμένου νά μᾶς δημιουργεῖ ὑπέρμετρες καί παράλογες διατροφικές ἐξαρτήσεις καί νά μᾶς τραβᾶ ἀπό τήν γλῶσσα στούς γκρεμούς του!

Ἡ πολυτέλεια τελικά στήν ὁποία μᾶς γαλουχεῖ ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων ἐδῶ καί χρόνια…ὄχι μόνο δέν εἶναι «πολύ τέλεια»…ἀλλά ἀντίθετα, εἶναι ἡ ἀτελής ἀχίλλειος πτέρνα μας, τήν ὁποία θά ἀρχίσουν ἀπό δῶ καί πέρα συστηματικά νά λακτίζουν μέχρι τελικῆς πτώσεώς μας…!

-Τό ἀντίδοτο σέ ὅλα αὐτά;

ΚΑΛΛΙΕΡΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΤΥΠΩΝΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ

Μᾶς κάνουν νά φοβόμαστε, γιά νά ὑποκύπτουμε πανικοβλημένοι στά ἐντάλματά της! 

Ἀντίθετα

ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ 

ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ "ΛΙΓΟ" Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΔΛΔ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙΝΑΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΨΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΥΩΝΟΥΜΕ

Αν θέλεις να κυβερνάς τη ζωή σου σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική, μάθε πως πραγματικός πλούτος σημαίνει το να αρκούμαστε στα λίγα. Το λίγο ποτέ δε λείπει.

Οι άνθρωποι επιθύμησαν τη δύναμη και τη δόξα για να στηρίξουν το έχει τους σε στέρεα θεμέλια και να μπορούν να ζουν τη ζωή τους ήσυχα μες στα πλούτη. Μάταιος κόπος. Στον αγώνα τους να φτάσουν ψηλά, σπέρνουν το δρόμο της ζωής με δυσκολίες και κινδύνους. 

Κι από την κορυφή, σαν κεραυνός ο φθόνος τούς χτυπά και τους γκρεμίζει με καταφρόνια μες σε τρομερά Τάρταρα. Γιατί από το φθόνο, όπως κι από τον κεραυνό, καίγονται οι ψηλές κορφές και κάθε τι που ξεχωρίζει πάνω από τ’ άλλα. 

Αξίζει περισσότερο να προσαρμόζεται κανείς ήσυχα παρά να θέλει να υποτάξει τον κόσμο στην εξουσία του και να κυβερνά βασίλεια. Ασ’τους να χύνουν άσκοπα ματωμένο ιδρώτα εξουθενωμένοι, καθώς παλεύουν στο στενό μονοπάτι της φιλοδοξίας, αφού οι γνώσεις τους υπαγορεύονται από ξένα χείλη, κι οι επιθυμίες τους καθορίζονται από αυτά που ακούν από άλλους κι όχι απ’ τα δικά τους αισθήματα. 

Λουκρήτιος

Όποιος κατάλαβε ποια είναι τα όρια που θέτει η ζωή, γνωρίζει πόσο εύκολο είναι να αποκτηθεί ό,τι διώχνει τον πόνο της στέρησης και κάνει τη ζωή τέλεια στο σύνολό της. Κι έτσι δεν έχει ανάγκη από πράγματα που αποκτώνται με ανταγωνισμούς.

Η φτώχεια, αν εκτιμηθεί σύμφωνα με το φυσικό σκοπό της ζωής, είναι μεγάλος πλούτος. Ενώ τα αμέτρητα πλούτη σημαίνουν μεγάλη φτώχεια.

Έχει και η λιτότητα τα όριά της' όποιος το παραβλέπει αυτό, παθαίνει κάτι αντίστοιχο μ’ εκείνον που δεν βάζει φραγμό στις επιθυμίες του.

Για όποιον δεν είναι αρκετό το λίγο, τίποτα δεν είναι αρκετό. (Και έλεγε πως ήταν έτοιμος να παραβγεί με τον Δια σε ευτυχία, αρκεί να είχε ψωμί και νερό).

Η αυτάρκεια είναι ο μεγαλύτερος πλούτος.

Ο σοφός, ακόμα κι όταν περιοριστεί στα απαραίτητα, ξέρει περισσότερο να δίνει παρά να παίρνει' τέτοιο θησαυρό αυτάρκειας έχει ανακαλύψει.

Ζώντας κανείς ελεύθερα, δεν μπορεί να αποχτήσει μεγάλη περιουσία, γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο χωρίς δουλικότητα προς τις μάζες ή την εξουσία. Μπορεί ωστόσο να ’χει όλα τα καλά σε διαρκή αφθονία. Κι αν τύχει να αποκτήσει μεγάλη περιουσία, εύκολα θα τη μοιράζει καταπώς πρέπει, κερδίζοντας τη συμπάθεια των συνανθρώπων του.

Κακό πράγμα η ανάγκη* δεν είναι όμως διόλου αναγκαίο να ζει κανείς υπό καθεστώς ανάγκης.

Μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία.

Την ευδαιμονία και τη μακαριότητα δεν τις φέρνουν τα μεγάλα πλούτη ούτε η πληθωρική δραστηριότητα ούτε οι εξουσίες ούτε η ισχύς, αλλά η αλυπία, η πραότης των συναισθημάτων κι η ψυχική διάθεση που αναγνωρίζει τα όρια που έχει θέσει η φύση.

Μικροεμπόδια βάζει η τύχη στο σοφό άνθρωπο. Τα μεγαλύτερα και τα πιο σημαντικά ζητήματα τα έχει διευθετήσει η λογική του, και σ’ όλη του τη ζωή η λογική θα τα διευθετεί.

Είναι ανόητο να ζητάει κανείς από τους θεούς αυτά που μπορεί ο ίδιος να εξασφαλίσει για τον εαυτό του.

Δεν ελευθερώνουν την ψυχή από την ανησυχία και δεν φέρνουν την αληθινή χαρά τα αμέτρητα πλούτη ή η δόξα κι ο θαυμασμός του πλήθους ή οτιδήποτε άλλο οφείλεται σε αίτια απεριόριστα.

Ο ρηχός άνθρωπος στην ευημερία αποχαυνώνεται και στη συμφορά καταρρακώνεται.

Αν θες να κάνεις πλούσιο τον Πυθοκλή, μη του δίνεις περισσότερα λεφτά. Αφαίρεσέ του την επιθυμία να πλουτίσει.

Η φύση μάς διδάσκει να θεωρούμε μικρά τα όσα μας φέρνει η τύχη' μας διδάσκει, όταν είμαστε τυχεροί να μην αγνοούμε την ατυχία, αλλά κι όταν δυστυχούμε να μην υπερεκτιμούμε την καλοτυχία' και να δεχόμαστε ατάραχοι τα καλά που μας φέρνει η τύχη αλλά και να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιταχθούμε σε όσα μας φαίνονται κακά' μας διδάσκει πως όλα όσα οι πολλοί θεωρούν καλά και κακά είναι εφήμερα και πως η σοφία δεν έχει απολύτως τίποτα κοινό με την τύχη.

Αντικλειδι

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΣΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ

Τις αγελάδες που παράγουν γάλα για μαζική κατανάλωση 

τις κάνουν ενέσεις με αυξητική ορμόνη που ονομάζεται rBGH, μια γενετικά τεχνητή ορμόνη ειδική για αγελάδες γαλακτοπαραγωγής για να παράγουν περισσότερο γάλα. 

Ενώ η χρήση αυτής της ορμόνης δεν επιτρέπεται στην Ιαπωνία, την Αυστραλία, τον Καναδά ή την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξαιτίας ανησυχιών για την υγεία των ζώων και του ανθρώπου, χρησιμοποιείται ευρέως στις ΗΠΑ για να αυξήσουν την παραγωγή γάλακτος κατά 10 με 15%.

Το γάλα που παράγεται από αυτές τις αγελάδες μπορεί να περιέχει μέχρι και 20 παυσίπονα, αντιβιοτικά και ορμόνες ανάπτυξης σε ένα μόνο ποτήρι γάλακτος, και μερικές μελέτες έχουν συνδέσει την υπερβολική ανάπτυξη όγκων και καρκίνου με το γάλα. 

Οι αγελάδες συνήθως είναι ευάλωτες και επιρρεπείς σε ασθένειες, και το γάλα τους περιέχει μεγάλες ποσότητες πύον. Τότε εισέρχεται η διαδικασία της παστερίωσης. Το γάλα περνά μέσα από μια γρήγορη διαδικασία θέρμανσης, που δεν εγγυάται την καθαρότητά του. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια έχουν εκδηλωθεί πολλαπλές εστίες σαλμονέλας από το παστεριωμένο γάλα και τα γαλακτοκομικά, που υποτίθεται ότι είναι καθαρά.

Μόλις το γάλα περάσει μέσα από τη διαδικασία της παστερίωσης, γίνεται όξινο (απώλεια φυσικών ηλεκτρονίων), το οποίο παρουσιάζει ένα πρόβλημα. Το σώμα μας πρέπει να διατηρήσει ένα συγκεκριμένο επίπεδο pΗ για να διατηρηθεί η ομοιόσταση. Όσο πιο επεξεργασμένα και εξευγενισμένα τρόφιμα καταναλώνουμε, τόσο πιο όξινο γίνεται το σώμα μας, δημιουργώντας συνεχή ανάγκη, ώστε να βρίσκουμε τρόπους για να κρατήσουμε τα επίπεδο του pH υπό έλεγχο. Αυτό γίνεται με διήθηση αλκαλικών μεταλλικών στοιχείων (ασβέστιο, μαγνήσιο) από άλλα μέρη του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των οστών. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η συνεχής διαδικασία προκαλεί τα οστά να γίνουn αδύναμα, εύθραυστα, και γεμάτα με οστεοπόρωση. Οι όγκοι αναπτύσσονται επίσης σε όξινο περιβάλλον. Όσο περισσότερο γάλα πίνουμε (και όσο πιο όξινες τροφές τρώμε), τόσο περισσότερο καταστρέφουν τα οστά μας.

Την επόμενη φορά που θα πάτε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, ίσως θα ήταν καλύτερο να ψάξετε εναλλακτικές για το παστεριωμένο γάλα. Δείτε το παρακάτω βίντεο για να φτιάξετε γάλα από αμύγδαλα.

Μήπως λαχταράτε ένα κρύο ποτήρι αγελαδινό γάλα; Ίσως πίνετε γάλα όταν τρώτε πρωινό, απολαμβάνετε ένα κολατσιό ή τρώτε δημητριακά; Όλοι έχουμε ακούσει για τα υποτιθέμενα οφέλη του γάλακτος, ειδικά για την ανάπτυξη των παιδιών, ότι κάνει καλό και χτίζει γερά κόκαλα.

Η εκστρατεία «Got Milk», που ξεκίνησε το 1993, είχε στόχο να παρακινήσει τους καταναλωτές να πίνουν περισσότερο γάλα, όταν οι πωλήσεις του γάλακτος έπεφταν σταθερά. Βλέπαμε διάσημους αθλητές και celebrities να χαμογελούν έχοντας μουστάκι από γάλα και να μας υπόσχονται δυνατά οστά και δόντια. Το γάλα δεν λείπει σχεδόν από κανένα σπίτι, αλλά κάνει πραγματικά καλό στα οστά μας;

Το αγελαδινό γάλα που πωλείται στα ράφια των ψυγείων των σούπερ μάρκετ είναι παστεριωμένο. Η παστερίωση είναι μια διαδικασία όπου εφαρμόζεται υψηλή θερμότητα με σκοπό να καταστρέψει τους παθογόνους μικροοργανισμούς των τροφίμων και για μεγαλύτερη διάρκεια του προϊόντος. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, το γάλα θερμαίνεται μέχρι μια συγκεκριμένη θερμοκρασία και στη συνέχεια ψύχεται γρήγορα. Εδώ είναι το πρόβλημα: η παστερίωση σκοτώνει επίσης και όλα τα ευεργετικά βακτήρια (προβιοτικά) και καταστρέφει μερικά από τα θρεπτικά στοιχεία του γάλακτος, όπως η βιταμίνη C και το ιώδιο.

Επίσης, καταστρέφει και τα ένζυμα του γάλακτος. Αυτά τα χαμένα ένζυμα, δυσκολεύουν την πρόσληψη ασβεστίου και φωσφόρου από το αγελαδινό γάλα. Οι χώρες με την υψηλότερη κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων, (ΗΠΑ και χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης) έχουν επίσης το υψηλότερο ποσοστό οστεοπόρωσης. Υπάρχει ο μύθος ότι η κατανάλωση άφθονης ποσότητας γάλακτος διασφαλίζει την υγεία και δύναμη των οστών μας, αλλά οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ακριβώς το αντίθετο.

Το ωμό γάλα είναι καλύτερο

Είτε είναι πλήρες, 1%, 2% λιπαρά ή αποβουτυρωμένο, το γάλα περνά από την ίδια διαδικασία παστερίωσης πριν φτάσει στα ράφια των καταστημάτων. Αν έχετε στο μυαλό σας μια όμορφη και γαλήνια εικόνα για τις συνθήκες διαβίωσης των αγελάδων, ότι όλη μέρα βόσκουν σε καταπράσινους βοσκότοπους και περιστασιακά παράγουν το γάλα που πίνουμε το πρωί, τότε μάλλον θα απογοητευτείτε.